‘
Als je haar maar goed zit
En zo overkomt het je dan. Nog aan het revalideren van een Total Knee Protese welke een sukkelende start had, maar eindelijk op gang komt. Krijg ik te horen dat ik een longtumor van 4.5×5 cm in de longen hebt. Na verder onderzoek blijkt het lymfklierweefsel te zijn en valt het onder lymfklierkanker. Wat een ‘Geluk’. Lymfklierkanker is beter behandelbaar dan longkanker. Er moet worden gestart met Chemotherapie en garantie krijg ik dat mijn haar uit zal vallen binnen een paar week na de eerste chemo. Het wordt me aangeraden om een pruik te nemen. Nou dat pruiken passen was hilarisch, ik had vaak meer het idee dat ik een pruik voor een kostuum aan het passen was dan een pruik voor dagelijks gebruik. Uiteindelijk wel iets gevonden wat ermee door kon. Verder nog slaapmutsjes en Petten aangeschaft om het hoofd warm te houden.
En dan komt de dag dat je merkt dat er extra haren los gaan zitten. Het leek mij een drama om mee te maken wanneer je haren met bosjes tegelijk uit gaan vallen. Met een tondeuse kaal scheren vond ik ook wat heftig. Ik koos een tussenoplossing, ik wou mijn haar in staartjes af laten knippen, op die manier had ik nog de keus om daar een haarband met eigen haar van te laten maken. Ik trok de stoute schoenen aan en ging naar Anne en Diane van kapsalon de oude bakkerij in Warten. Deze beide dames hebben mij zo rustig begeleid en voor mij gezorgd. Alles ging in mijn tempo. Mijn haren moesten eerst nog gewassen en nog nooit eerder is dat met zulke grote zachtheid en voorzichtigheid gebeurd. Anne zei ‘we zijn maar één haar verloren.’ Er werd een haarverdeling gemaakt en allemaal kleine staartjes in mijn haar gezet. Pas als ik definitief besloot ja te zeggen werd er geknipt, Tot die tijd was er een weg terug.
Door de kalme aanpak welke ik goed bij kon benen was ik er klaar voor. Het mocht eraf! Ik vroeg aan de achterkant te beginnen. Toen de schaar het eerste lokje eraf knipte en ik dat voelde en zo dicht bij mijn oor hoorde moest ik wel even slikken. Maar het ging. Kalm ging Anne verder. Als laatste waren de staartjes aan mijn voorkant aan de beurt, deze hadden de meeste impact op het zicht.
Het was goed te merken dat Anne en Diane zich goed hadden voorbereid. Anne liet mij een foto zien van een heel kort kapsel en vroeg of ze het zo zou bijknippen. Ik vond dat prima. Vol bewondering keek ik naar mijzelf. Zoals ik er nu uitzag zou ik er over een paar maanden ook weer uitzien na de chemo als het haar weer begon te groeien. Het viel mij geheel niet tegen wat ik zag, hier kon ik best aan wennen. Mijn pruik heb ik uiteindelijk nooit gebruikt, wel buffs en petten dat was toch net even meer mijn ding