Conditionering
Het over kwam mij gewoon. Ik stapte de kamer binnen waar ik altijd mijn chemo krijg toegediend. Inmiddels ben ik er bekent en weet ik dat ik mijn bed op mag zoeken en mijn spullen in de kast kan doen. Ik loop naar mijn bed toe, de geur van de kamer bereikt mijn zintuigen en op dat moment gebeurt er iets buiten mijn wil om waar ik geen invloed op heb. Ik wordt naar en draaierig, doe mijn jas uit en ga direct op bed liggen. Vanaf dat moment reageert mijn lichaam op alles wat gaat komen, nog voordat het goed en wel in mijn lijf zit. En zo blijft het heel de tijd, mijn eerste stofje Kytrel tegen de misselijkheid geeft een reactie van een verstopte neus. De volgende de immunotherapie Rituximap beheerst mij en zorgt voor een reactie door enorm veel snot te produceren een soort allergische reactie en het blijft maar gaan en blijft maar gaan. Alles is erger en intenser dan de vorige keren. Mijn bloeddruk is hoger dan normaal de chemo’s beginnen nu duidelijk zijn tol te eisen van mijn lijf. En het gebeurt gewoon buiten mijn wil om al deze reacties. Ze zijn geconditioneerd mijn lijf weet wat er gaat komen.
Nu ervaar ik dan aan den lijve wat en hoe conditionering werkt. Met name de ervaring van zo een negatieve conditionering. En wil ik eigenlijk wel van de daken schreeuwen om aan alle honden eigenaren, trainers, opassers etc te zeggen . ‘Be kind for your animal’ Wees lief en zorgzaam voor je dier en ga samenwerken en leerprocessen op een vriendelijke zorgzame manier aan. Koppel er asjeblieft een fijne emotie aan, zodat het referentie kader plezierig is. Want mij god, op een nare manier geconditioneerd zijn is een hel! Ik heb het geluk dat ik kan nadenken en relativeren en weet dat het ergste met een week achter de rug is. Maar de foto bij dit blog kan ik niet naar kijken zonder misselijk te worden. Langs het ziekenhuis rijden geeft ook al zo’n naar gevoel. Ik kan relativeren, maar een hond kan dat niet! Bespaar je hond en jezelf deze ellende