Vorig jaar om precies te zijn 29 september, kreeg ik mijn ct scan van de longen te zien. En ondanks dat de longarts het heel tactisch aanpakte en mij mee op reis nam door de scan heen, hoor ik het nog als donderslag bij heldere hemel: ……hier zit iets wat er niet hoort en hij wees een gebied aan met zijn vinger, het was duidelijk te zien dat daar iets zat wat er aan de andere kant niet zat! Mijn wereld stort in, Ik was op dat moment alleen omdat er door Corona niemand mee mocht naar een consult in het ziekenhuis….ik had zullen bellen om te vragen of mijn man mee mocht, ik was bang dat ze ja zouden zeggen ……. Daar zit je dan, schrik van je leven, gelukkig was ik zo helder of we het opnieuw konden doen zodat ik ons gesprek en beelden met mijn mobiel op kon nemen.
Dagelijks hoor ik deze woorden nog Er zit iets wat er niet hoort en zeker nu precies een jaar later, is dit best een intense periode waarin ik alles van vorig jaar min of meer herbeleef. Alleen prijs ik mij nu gelukkig dat ik op dit moment ook nieuwe herinneringen kan maken. Ik ben er nog het voelt alsof ik een extra leven heb gekregen. En dat zal niet voor niks zijn, ik heb zoals ik vorig jaar de longarts vertelde nog een missie te gaan. Een missie waarbij ik andere mensen wil helpen en inspireren en motiveren om in jezelf te geloven en je hart te volgen. Samen ontwikkelen met je hond, want er is in dit opzicht geen betere gids dan je hond die op een integere wijze jou een spiegel kan voorhouden, hierdoor ontstaat er een veilige plek waar ruimte is voor zelf observatie, met als gevolg verruiming van je bewust wording waardoor transformatie mogelijk is. Dit is mijn missie mensen leren hoe je een hond traint met de visie van een life coach.
Na 6 Chemo’s en immuuntherapie is mijn lijf zoals dat heet in volledige remissie, wat wil zeggen dat er geen actieve agressieve cellen meer zijn en als alles de komende jaren weg blijft dan ben ik gewoon genezen! Het lijkt prachtig en dat is het ook een beter resultaat had ik mij niet kunnen wensen, maar owee die angst dat het terug komt daar zal ik mee moeten leren leven en dat zal de eerste jaren best moeilijke momenten/fases met zich mee brengen. Zoals ik precies een jaar terug dacht en wist: wat er de komende tijd ook gebeurd mijn leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Ik heb aan den lijve ondervonden hoe het voelt dat je je bewust wordt dat het leven eindig is.
Ik voel mij momenteel prima, ik zie er goed uit….als grapje zei ik vandaag tegen iemand, ik zie er nu beter uit dan voor mijn ziek zijn……. Ze zeggen dat je er na chemo 10 jaar ouder uit ziet! nah daar ben ik het in mijn geval niet mee eens. Nu doe ik ook mijn uiterste best om gezond te leven, zo veel mogelijk vers te eten, minimalistisch met suiker om te gaan, en neem ik best een uitgebreid scala aan vitamines per dag, dit om te zorgen dat onder de omstandigheden mijn weerstand en immuunsysteem zo goed mogelijk is. Zo neem ik alle dagen: Magnesium, goede multivitaminen, vitamine C poeder, Omega olie uit een flesje, Extra vit D2 en K2 en vezels voor de darmen en ow ja cbd olie met hoog concentraat curcuminne en dan vaak nog een uitgeperst citroentje, zo beginnen we de dag Je begrijpt dat ik daar een beste kluif aan heb. Maar hey de maag beschermer daar ben ik wel mooi vanaf gekomen ow en by the way ik draai ook zonder pijnstilling voor de knie inmiddels…dat is een ondergeschoven kindje maar ook dat heb ik af gebouwd.
Ik ben best gelukkig dat de bijwerkingen van de chemo enorm zijn afgenomen, wat er van resteert staat niet in verhouding tot hoe het is geweest! ik kan er goed mee dealen en vaak negeren. Wat ik wel erg vervelend vindt is dat mijn geheugen en concentratie mijn cognitieve functies een opdonder hebben gehad, hopelijk heelt dat nog verder.
Ik ben een chaos denker wat inhoud dat ik snel verbanden kan leggen en creatief kan denken, alleen dat is nu niet echt handig! Want als ik in zo’n flow zit kan het zo zijn dat ik ontspoor en de weg compleet kwijt raak
Je merkt dat in gesprek met mij dat ik soms langer na moet denken of niet op woorden kan komen. Snel denken en verbanden leggen wil ik wel maar lukt lang niet altijd en zorgt ervoor dat ik de draad compleet kwijt raak. Verdraaid vervelend als je midden in een zin niet meer weet waar je het over hebt omdat je geest elders een verbandje aan het leggen was maar de weg terug niet meer kan vinden. En dan mijn fysieke balans, als ik een rondje om mijn as draai of mijn hoofd snel draai dan moet ik echt mijn best doen om te blijven staan, ik heb even tijd nodig om de balans terug te vinden en als ik het teveel doe dan wordt ik misselijk. Knoopjes, oorbellen en kettinkjes krijg ik gelukkig weer vast, de neuropathie in mijn vingers is minimaal de puntjes zijn nog wat doof, gelukkig brand ik mijn vingers niet meer als ik kaarsjes aansteek en hoef ik ook niet meer zo extreem op te letten en naar mijn vingers te kijken als ik de groente snijd. Dat klusje gebeurde op zicht want voelen kon ik het niet meer. Och ja die fluitende oren ik merkte afgelopen week dat ze er nog wel zijn maar ik neem het gelukkig niet de hele tijd waar. Branderige ogen heb ik nog af en toe, brandende ontstoken aderen in mijn armen zijn over, ook als ik mijn arm strek. Mijn bespiering is zo goed als terug nu een half jaar na de laatste chemo . Mijn ogen…dat zullen we binnenkort eens op laten meten, ze zijn zeker niet meer wat ze waren. De vieze smaak in mijn mond, ach dat de koffie nog steeds niet lekker is dat neem ik op de koop toe en wat vaker poetsen kan ook geen kwaad. Het gevoel in mijn benen is best weer acceptabel, ik voel mijn knieen en onderbenen weer, ik lig tegenwoordig niet meer languit op straat omdat ik niet met hoogte verschillen om kan gaan. Mijn haar dat groeit weer en ik kan zelfs al weer een modelletje, ik had best wel mazzel van november tot april kaal…mooi in de koude maanden en toen het warmer werd kon de pet en mutsjes af. Mijn pruik heb ik 1 keer opgehad….dat was de keer toen ik hem heb gehaald. Ik bewaar hem nu voor mocht ik eens een routine doen waar ik lang haar voornodig heb. Mocht ik nog twijfels hebben gehad of ik in de overgang zat, nou die twijfel is weg hoor, dat is meteen klaar! Alle slijmvliezen van kop tot kont gaan aan flarden maar die zijn inmiddels goed geheeld, maar eicellen zal ik niet meer hebben. Mijn constante loopneus en bij inspanning waterval is zo goed als verdwenen. Mijn wenkbrauwen en wimpers zijn terug en de oog irritatie is zo goed als weg. Overdreven vermoeid ben ik niet gelukkig, alleen als ik te lang doorga zoals nu haha dan protesteert mijn rug die gaat verkrampen…hmm misschien toch nog wat spieren kwestie. Of zou het het lage hb nog zijn? Mijn witte bloed cellen zijn ook nog laag daar heb je geen last van maar geeft wel aan dat mijn immuunsysteem nog niet volledig op krachten is. Als ik netjes mijn magnesium neem dan valt de kramp in mijn kuit en ik weet niet waar nog meer enorm mee. Wat trouwens ook verdraaid handig is is dat mijn mobiel mijn gezicht weer herkent, en dat mijn vingerafdruk het ook weer doet…alles was als sneeuw voor de zon verdwenen. Nog zo’n eigenaardig verschijnsel zodra ik de eerste chemo had gehad rook mijn transpiratie vocht niet meer…tenminste ik ruik het niet……etensluchtjes van het koken ruik ik wel in mijn kleding dus mijn neus doet nog wel zijn werk. Ik ben eigenlijk wel benieuwd of dat zo blijft maar vindt het raar…ik moet toch van afvalstoffen af komen waar blijven die dan? Toch nog eens na vragen aan de hematoloog hoe dat zit.
Nou je leest het een hele waslijst aan bijwerkingen waar ik blij mee ben is dat het voor een groot deel hersteld is ondanks dat je er wat aan overhoud en je nooit meer dezelfde wordt.
I got my live back en dat is veeeeel belangrijker!
Afgelopen zomer heb ik mij volledig geconcentreerd op herstellen en aansterken van mijn lijf. Veel knie revalidatie, uiteindelijk heb ik de knie tot 130 graden buiging kunnen krijgen en op een paar graden na bijna volledige strekking…..niet slecht na een bijzonder slechte start gevolgd door overbelasting en als toetje 6 chemo’s waardoor het revalideren naar nihil toe ging. Uiterst geweldig dat ik in een paar weken tijd nadat de chemo klaar was het revalideren op kon pakken en al snel 10 graden extra erbij heb kunnen krijgen. Pff dat liep met een sisser goed af. Ik kan inmiddels weer trap lopen eigenlijk zo goed als zonder hulp van leunen op een tree of leuning. Ik red me ermee en heb zo goed als geen pijn meer wat een heerlijke ervaring is dat en bovendien heb ik nu weer twee rechte benen! Ook heb ik afgelopen zomer een sup gekocht dat leek mij een goede workout. Inmiddels heb ik hem in de tas gestopt, volgend jaar maar weer eens kijken. Het is misschien toch nog wel handig dat ik het deze winter iets rustiger aan doe…mijn lijf is weer redelijk in conditie dat nu eerst zo houden lijkt me prima en verder stapje kalmer en dan eens kijken of mijn witte bloedlichaampjes nog wat meer willen stijgen.
Ten tijde van dit hele verhaal woede corona tierig door het land, dat heeft mij best wel stress geleverd. En nu, nu lijkt het rustig…of is het toch stilte voor de storm? In elk geval ik denk soms wel eens het lijkt allemaal wel of het om mij lijkt te gaan. Nu ik weer vooruit kan lijkt het alsof de wereld ook klaar is voor mij…….
Hoe dubbel het dan ook moge zijn wat ben ik dankbaar dat ik ten tijde van Corona deze shit had… prachtige online cursussen heb ik gevolgd, De weg terug naar jezelf spant de kroon, maar Power Woman is de aanzet geweest en daar zal ik mij altijd door laten inspireren en in die thema’s blijven verdiepen en onderrichten. Ik ben nieuw en klaar voor mijn nieuwe wereld. Ik heb mij voorgenomen alleen nog te doen waar ik blij van wordt en wat ik vanuit mijn hart doe, mij minder (liefst geen) zorgen maken of ik wel voldoende geld verdienen, dat is mijn nieuwe leidraad, en niet wat een ander van mij wenst……ik de pleaser……ik weet nu waar het vandaan komt en weet ook dat het een groot talent is wat ik bezit als ik het op de juiste manier inzet…..maar niet meer ten koste van mijzelf ik heb recht op bestaan! Ik heb recht op te laten zien waar ik goed in ben en mensen daarbij te helpen ook die kant van hunzelf te ontdekken. En de weg vrij maken Dat is wat ik doe
En jij ben jij er klaar voor wat heb jij de afgelopen anderhalf jaar meegemaakt? Je mag mij jou verhaal gerust schrijven als je wilt dan zal ik het lezen Mail
