t,Biecht
Ik heb een jaar lang mijn honden niet getraind!
Nah ja, heb de filmpjes voor de online cursus natuurlijk wel opgenomen en heel soms her en der een losse flodder.
Maar echt met ze trainen en weten waar ik mee bezig ben en samen plezier beleven? Het zat er het afgelopen jaar gewoon niet in. Na de laatste wedstrijd in Februari 2020 was ik compleet op. Mijn knie wou niet meer, ik had enorm veel pijn. Toen de lockdown kwam was mijn enigste beweging van de huiskamer naar de tuin en een paar keer per week naar de supermarkt waar ik dan in de winkel stond en me afvroeg hoe ik in godsnaam weer bij de auto terug kwam! Ik verging van de pijn en hing met mijn volle gewicht in de ijzeren brace die ik om mijn knie had. Mijn spieren en banden waren te zwak en konden me niet meer op de been houden. Het vervolg weten we, eind mei de Totale Knie Prothese operatie. Het herstel verliep moeizaam en toen ik eindelijk weer een beetje op de been was kwam eind september het nieuws dat ik lymfklierkanker had. Je begrijpt dat het trainen van mijn honden hier gewoon niet bij paste. Ik had er de kracht niet voor. Hulde aan al mijn honden. Ze zijn deze periode niet van mijn zijde geweken en lagen altijd om mij heen en pasten zich stuk voor stuk geweldig aan.
In februari 2021 was er een videowedstrijd van NDDB. Ik zag leuke video’s van deelnemers op social media voorbij komen, dat was het eerste moment dat er bij mij weer iets begon te kriebelen. Ik was bezig met mijn laatste chemo. Ik vroeg me de laatste tijd regelmatig af of ik ooit nog weer plezier zou krijgen of zin zou hebben om met mijn honden te gaan trainen.
7 Maart – ik sprak af met een aantal vriendinnen om samen te trainen, ik nam nog geen honden mee daarvoor was ik nog te zwak, maar het wakkerde wel de kriebels aan.
8 Maart was dan de dag, ik had voor het eerst ZIN om iets met de honden te doen. Ik vertrok naar de hal en we gingen trainen en vermaakten ons allemaal uitstekend. De volgende dag mocht ik het bekopen; het was mij enorm in de rug geschoten. Tsja, ik had geen bespiering meer in de rug en buik, dus iets te snel gestart. Na een week deed ik een nieuwe poging, voorzichtig aan weer wat doen. Ik nam alleen de twee jongste honden Onyx en Storm mee en met beide trainde ik een kwartiertje. Vervolgens weer naar huis en kijken of dit ook te veel was. Het ging goed! Dag later herhaalden we wat we dag 1 hadden gedaan. Ook dat ging goed. Weet dat ik niet alleen met de bespiering en fitheid van mijn lijf rekening moest houden, maar ook met de revalidatie van mijn knie, die ik weer op had gepakt. Wat inhield dat ik weer pijnstilling nodig had om toch de grenzen wat te verleggen en tegelijkertijd niets over te belasten. In elk geval het ging prima. Het lukte om 5 aanééngesloten dagen met de honden te trainen. En Yes het voelt zooo goed. Ik merk dat ik NIEUW ben en andere dingen in de training belangrijker zijn geworden. Zo ben ik nu meer bezig om te kijken en te observeren wat het met mijn hond doet en of ik voldoende in zijn behoefte voorzie en hem iets geef op een manier zodat het hem goed doet in de ruimste zin van het woord.
Het gevoel wat deze week mij gaf?
Voldoening, vreugde, delen van onze liefde voor elkaar en mijn passie, ik voelde mij gelukkig;-)
Ik voel me anders dan in het verleden. Ik hoef niet zo nodig te winnen of me zelf te verbeteren, ik wil gewoon een leuke tijd met mijn honden door brengen. De prestatie is nu het lezen van mijn honden en los te laten wat ik van de andere honden waaronder Floris heb geleerd. En nu per hond erachter zien te komen wat voor die hond het prettigst is. Wederom niet omdat ze dan beter presteren, maar gewoon omdat ik wil dat het voor ons allemaal plezierig is en het beste in ons naar boven haalt.
Kortom
I AM BACK