Wanneer WIN je?
Afgelopen weekend stond ik weer in de ring, niet met mijn vertrouwde Floris, maar met mijn twee hondjes Onyx van 6 en Storm (puppy van de Stormruiter) 3 jr. Iets meer over de honden. Onyx is een hondje wat super snel opgewonden en gespannen is. Hij komt heel stoer over en lijkt wat ‘hard’ hoofdig. Maar ondertussen blijkt het een breekbaar en gevoelig hondje. Storm is een voorzichtig hondje, kijkt de kat uit de boom en vindt in het begin veel spannend en heeft even tijd nodig om te acclimatiseren. Ze lijken in de verste verte niet op Floris waarbij: alles is leuk en eerst doen dan denken aan de orde was .
Ik pak het verhaal even op vanaf april 2021 na de chemo’s. Ik had een jaar niet met de honden gewerkt en dan voor die tijd met Storm alleen voor spek en bonen. Na de chemo werd ik door twee vriendinnen van mij gemotiveerd, ik zat bij de training van hun hondjes te kijken en ineens begon mijn bloed weer te borrelen. Volgende dag ik naar mijn trainingshal met mijn eigen honden en kort met Onyx en Storm getraind. Wat een beleving het voelde goed! Helaas al snel schoot het mij enorm in de rug, mijn spieren konden dit nog niet aan. Een week later nog een poging gewaagd weer heel kort en deze keer viel het goed, mijn lijf was wat sterker. De weken die volgden trainde ik elk dag eventjes. Ik ging aan de slag mijn honden de Dog Dance Level 3 oefeningen aan te leren zodat ik die op kon nemen op video en de online cursus kon starten. Met horten en stoten lukte dat en toen de cursus eenmaal draaide stond het trainen met mijn eigen hondjes weer op een zacht pitje. Het was zomer en we deden veel andere dingen, wandelen in het bos, suppen ect, ik was bezig mijn fysieke lijf weer sterker en in conditie te krijgen met fysio etc.
En zo ging de zomer voorbij.
Er stond voor oktober weer een NDDB wedstrijd gepland, de eerste live wedstrijd sinds corona uitbrak. Ik besloot om zowel met Onyx als met Storm in te schrijven. Het proces van routine maken wou ik vastleggen omdat ik daarover een online cursus aan het maken ben. Het is mooi om dan het proces van Storm de beginnende hond als voorbeeld te nemen had ik bedacht. En zo gingen we half september aan de slag, 3 week voor de wedstrijd hadden we alleen de muziek. Het zou krap tijd worden en als eerste besloot ik mijn muziek nummers dan zo kort mogelijk te maken dat ze nog wel aan de regels van respectievelijke klas voldeden, maar minder lang zouden zijn dan het origineel. Op die manier zou ik mij training, tijd en oefeningen besparen Dat leek mij beter voor zowel mijn honden als mijzelf. De reden dat ik mee deed was dat de honden en ikzelf weer ring ervaring op konden doen. Wat ik niet ingecalculeerd had was dat ik een stuk trager ben dan ik van mezelf gewent was omdat mijn concentratie en focus een opdonder hebben gehad. Maar ik zie het nu dan maar als mooie training. Het schijnt dat als de prikkels in het brein er zijn er nieuwe netwerken kunnen worden aangelegd, daar reken ik dan maar op.
Ik stort me in ons proces van routine maken, een creatieve bezigheid die met ups en downs verloopt, beide zijn nodig om iets moois te maken Als je namelijk geen downs hebt komen de ups ook niet haha. Want dat is waar ik op focus en naar opzoek ben. Iets creëren wat voor mijn honden haalbaar is om te doen, er mooi uitziet en ik vloeiend een geheel van kan maken wat past bij de muziek die op dat moment speelt Ik heb een verhaal in mijn hoofd wat ik ongeveer uit wil beelden, soms is dat een gevoel of thema en niet eens een concreet verhaal.
De routine van Onyx is HE LIVES IN YOU HE LIVES IN ME van Lion King 2 een liedje wat ik al heel lang in de planning heb maar nooit tot routine is gekomen. Hier heb ik geen twijfel over dit is het liedje wat ik NU moet doen. Als eerbetoon aan Floris, HE LIVES IN YOU…..Onyx is een achterneef van Floris. En HE LIVES IN ME Floris leeft voort in mijn hart.
Voor Storm kies ik een routine voor beginnende hond, ik volg daarvoor mijn eigen script zoals ik dat in de cursus Routine maken laat zien. Ik kies de muziek die voor ons beide het beste voelt en wat naar mijn idee de minste moeite kost. Ik was van plan zijn routine te maken op Learning to fly van Sheppard een geweldig liedje wat ik gebruik om mijn Online Dog Dance Level cursus te openen bij aanvang van de les, maar het wordt uiteindelijk Puttin’ on the Ritz van Robbie Williams. Dit blijkt het best bij ons te passen en lopen we zo ‘op weg’.
En dan komt het de oefeningen op muziek zetten, tsjonge jonge ik wist geen eens meer welke oefeningen ze konden, doordat ik niet regelmatig train is dat allemaal weg gezakt, ik voel mij een beginner en wederom volg ik mijn eigen script en pas toe wat ik anderen wil leren. Zo kwam uiteindelijk de hele routine tot stand. Tot een paar dagen voor de wedstrijd was ik nog aan het sleutelen en veranderen. Voor Onyx was dit een brug te ver die begon een beetje door te krijgen wat de bedoeling was en doordat ik veranderde raakte hij de kluts helemaal kwijt. De avond voor de wedstrijd was helemaal drama hij liep gewoon vast in zijn hoofd en er kwam fysiek even niks meer uit.
Storm had nog nooit meer dan 2-3 oefening voerloos gedaan, een week voor de wedstrijd was zijn routine nog niet klaar…wel de oefeningen welke ik erin wou, maar de volgorde stond niet vast en hij had nog nooit voerloos gelopen. Ik nam mij voor door te trainen tot de laatste dag en dan maar kijken of ik het aandurfde in de kwalificatie klas zo niet dan maar terug trekken of vragen of ik toch recreatief ( met voer en of speelgoed in de ring) mocht verplaatsen. Toen er delen van Storm zijn routine achter elkaar aan geplakt konden worden en ik dit ging oefenen was ik blij verrast dat Storm hier best goed op reageerde, het plezier van het doen van de volgende oefening maakte dat het voertje wat uitbleef naar de achtergrond verdween! Hier zie je maar weer hoe enorm belangrijk het is om te zorgen dat de aanleer van een oefening met plezier gebeurd zodat er een fijne emotie aan de oefening gekoppeld wordt. In elk geval halverwege de week voor de wedstrijd voelde ik dat het goed ging komen en dat ik het aandurfde in de Kwalificatie klas te lopen.
Zoals ik al aangaf Onyx zijn laatste training was niet enorm hoopvol, hij was enorm in de war en kwetsbaar en eigenlijk vond ik het een soort van zielig…. Voor Storm was het de eerste keer in de ring, je hebt geen flauw idee wat je te wachten staat, het kan in training prima gaan maar dat kan op een wedstrijd helemaal anders uitpakken.
De wedstrijd is een meet moment van DAT moment en geeft mij informatie waar ik nadien mee verder kan. Dat is wat een wedstrijd is. Mijn mentale voorbereiding welke begint na de laatste training voor de wedstrijd ziet er dan als volgt uit. Ik laat alles wat tot dan toe in training is gebeurd los, ik laat los dat ik verwachtingen heb, ik laat los hoe goed ze iets kunnen, ik laat los wat niet goed lukt, ik focus mij erop dat ik er BEN voor hun in de ring, en wat er ook gebeurd we lossen het op! Mocht de aandacht weg zijn, dan zorg ik ervoor dat ik de aandacht terug krijg, mocht onzekerheid toeslaan dan zorg ik dat ik woorden zeg als ‘Good Boy of ‘goed zo jongen’ die hun sterker maken….ja dat lees je goed…als mijn hond het slecht doet zeg ik dat ze super knap zijn! Tegenstrijdig? Wanneer ga jij beter presteren als iemand zegt hoe slecht je bent of als iemand zegt hoe goed jij bent, waar krijgt jou zelfvertrouwen een boost van? Nou zo werkt dat bij een hond dus ook.
Maar goed als mij dat dan lukt om alles los te laten en er te ZIJN voor mijn hond en in het moment te zitten, en ik adrenaline in mijn lijf heb En we lopen dan de ring in en we doen ons ding en als we dan klaar zijn en ik trots kan zijn op mezelf dat ik mij aan mijn eigen ‘spelregels’ heb gehouden en als mijn honden dan lopen zoals ze niet eerder hebben gedaan, dan dan komt het dan krijg ik een ‘RUSH’ dat is een fijn gevoel een geluksgevoel waar op dat moment niks dan alleen maar ZIJN in het moment bestaat. Dat is waar ik voor loop die kick….niks plaatsing gewoon tevreden en blij met mijn honden en met mij zelf zijn. En die ‘spelregels’ bedenk en maak ikzelf en pas ik misschien voor elke wedstrijd wat aan. Ik stem het af op wat op dat moment er toe doet en of belangrijk is.
Ik was dan afgelopen wedstrijd ook super blij met mijzelf en mijn honden. Dit was mijn comeback na een heel heftig jaar. Ik was dankbaar, dankbaar dat ik de routine nog kon onthouden, dankbaar dat ik kalm bleef als er eentje even snuffelde of was afgeleid door een geluid buiten de ring, dankbaar dat ik Onyx weer in de mentale rust kreeg na een stukje hyper staat, waar hij niet meer hoorde welke oefening ik vroeg, waardoor hij een moment later zijn ‘zwakke’ punt in de routine briljant deed! Dankbaar dat ik de flexibiliteit had om op hem in te spelen, dankbaar dat ik ze er beide door heen kon loodsen en het voor hun beide een positieve en prettige ervaring werd. Mijn WINst was binnen, mijn dag kon niet meer stuk.
De prijsuitreiking ontroerde mij, Storm was gewoon 1ste geworden van een hoog nivo beginners klas, ik moest even slikken hier had ik geen rekening mee gehouden. Mijn hart sloeg keihard in mijn ribbenkast. Veel tijd had ik niet Onyx zijn klas werd voorgelezen…..en geen nummer 4 geen nummer 3 geen nummer 2 potverdikke Onyx ook 1ste plaats. Pffff dit was to much. Ik heb de prijzen opgehaald maar het scheelde niet veel of ik was gaan hyper ventileren, ik wist even niet wat ik hier mee moest. Mijn overwinning was, aanwezig kunnen zijn op de wedstrijd, en met mijn honden een routine kunnen lopen waar iik blij mee was. Maar dit winnen stond daarbij in schril contrast terwijl je toch enorm blij en overdonderd bent en het een enorme kers op de taart is. Ik was er even wat bedusd van. Bij thuiskomst ervaarde mijn man hetzelfde, hij heeft een aantal keren de video’s terug gekeken, en zei ik wist dat je elke avond oefende maar dat je dit aan het doen was had ik niet verwacht. We hadden dus beide hetzelfde Ik realiseer mij nu dat mijn MAIN GOAL is anderen leren wat ik heb geleerd door de jaren heen inclusief mijn levens lessen. Onder andere hoe ik een routine maak en daar een stukje mindfulness in verwerkt om zo mijn mind-set met hun te delen. Zodat ook anderen met een goed gevoel of misschien zelfs die ‘RUSH’ mogen ervaren. Voor mij is dat veel belangrijker dan winnen. Iets moois creëren dat is pas geniaal.
WE ZIJN ER WEER
Let your light shine
Liefs Grietje
Dat stond op het kaartje bij het geurkaarsje wat ik iedereen als kadootje heb gegeven tijdens de wedstrijd.
Als dankjewel voor alle steun die ik uit de dog dance ( en honden)wereld heb mogen ontvangen tijdens mijn ziek zijn. Ik heb zoveel gekregen in de vorm van verbale steun, bloemen, kadootjes, wensen, en opbeurende woorden die mij enorm veel kracht hebben gegeven. Ik wou iets terug geven, inclusief een kleine boodschap. Maar ook richt ik mij aan de lezer van dit blog, ‘Let your light shine’ creëer wat moois in en van je leven ….het is eindig! Ik heb die les mogen leren waardoor er barrières zijn verdwenen en ik doe waar ik blij van wordt dat gun ik een ander ook.
LET YOUR LIGHT SHINE
Winnen is:
Je eigen plan trekken
Iets moois creëren
Je eigen spelregels bedenken
Je bedachte doelen naleven en halen
Da’s pas Geniaal
Daarmee creëer je je eigen waarheid en geluk
Het zit in jezelf!
Go for it
Have FUN en have LEF
En even een reminder:
LEF is het enkelvoud van LEVEN
Grietje
